bitmeli

Yitik aşklardan arta kalan zamanlarda, ben de beni seven birini buldum sonunda. Hem çok geçtiler hem de çok fazla. Yıllanmam gerekti belki şarap misali.

Zamana direnircesine yeniliyor kendini ruhum, her yeni aşkla… Hepsini yaşamalıymışım sanki. İştahlı bir maymun gibi kalbim. Kabına sığmadığı anlarda, doyumsuzluğu artıyor.

Tüm aşklar çürümüş meyve tadında. Zamanı geçmiş hepsinin. En olmuşlarını topluyorum. Bozulmaya yüz tutmuşken, beni fark ediyorlar. Ezik, çürük yanlarını temizliyor, ayıklıyorum.

Kendilerini durmadan akan nehrime bırakıp yenileniyor, filizleniyorlar. Onlar yeniden meyveye dururken ben, olgunlaşıyor, yaşlanıyorum. Şimdi zamanı geçme sırası bende. Meysimim ise hiç geçmiyor. Her iklime uyuyorum.

Sobelenip kaçılan bir oyunda tam ortadayım. Elim sende deyip gidiyorlar. Ben hep ebe. Bazen hepsiyle oynayasım geliyor. Sonra hepsine nanik yapıp kaçmak istiyorum. Olmuyor…

Kendimden ne istiyorum? Bu oyunda işim ne? Derin, sahipsiz uykulara dalmakken niyetim, kalk diyorlar ısrarla. Yastığımla vedalaşıyorum. Off yine mi ebeyim söyleyin?  Artık saklanmak ve yok olmak istiyorum. Yoklukta savaşan kadınların arasında kaybolmak... Yastığıma sıkı sıkıya sarılmışken ayağım bir boşlukta kalıyor. Yokluğu beklerken bu korku niye? Birden irkiliyorum. Korkuyor muyum? Nedense…