şiir,metin,öykü

Kalpten kaleme, kalemden size...Kendimce şiir,metin ve öykülerim...

10 Ağustos 2017 Perşembe

umut penceresinden baksan
iki göz bir oda
geçmiş yerde sereserpe

By Unknown zaman: Ağustos 10, 2017

Bunu E-postayla Gönder BlogThis!Twitter'da Paylaş Facebook'ta Paylaş Pinterest'te Paylaş

Etiketler: umut

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Sonraki Kayıt Önceki Kayıt Ana Sayfa

Kaydol: Kayıt Yorumları (Atom)

Bu Blogda Ara

Ana Sayfa

Etiketler

-den (1) ağıt (1) Akdeniz'in Çocukları-Belgesel (1) alma (1) Aloavera-film (1) anlık (1) Anne (1) Arthur Rimbaud (1) aşk (1) Aşure (1) ATATÜRK'E DAİR (1) ayakkabı (1) Babama (1) ben (1) Bir Blog Da Benden (1) bitmeli (1) biz (1) Çentik (1) çocuk şiir (1) Çocukluğum (1) Çocukluğum-Kısa Film (1) çok geç (1) Döne Nine (1) dünya (1) dünyam (1) düş (1) Düşler Yorgunu (1) düşüş (1) Gebe (1) gemi (1) gök gözlü adam (1) hanımeli (1) İncir Ağacı (1) kal (1) Kaleiçi (1) Kaptan Black (1) karmaşa (1) kaygılıyım (1) körebe (1) leyla (1) masal (1) ne demeli (1) Normal (1) O Kadın (1) oyun (1) Öğretmenim Canım Benim (1) ölü ruh (1) ömercik (1) röportaj (1) rüya (1) sanata doymak (1) sarhoş (1) sen (1) şarkı (1) tek (1) tel toka (1) ter (1) tereddüt (1) tik (1) trampet (1) tutku (1) tükeniş (1) umut (1) Vatan Aşkına (1) yine yeniden (1) yok (1)

Blog Arşivi

Kasım 2018 (1)
Eylül 2018 (1)
Temmuz 2018 (4)
Haziran 2018 (2)
Mayıs 2018 (1)
Nisan 2018 (2)
Mart 2018 (3)
Şubat 2018 (3)
Ocak 2018 (4)
Aralık 2017 (13)
Kasım 2017 (10)
Ekim 2017 (4)
Eylül 2017 (6)
Ağustos 2017 (10)
Temmuz 2017 (11)
Haziran 2017 (13)
Mayıs 2017 (1)

Öne Çıkan Yayın

ÇOCUKLUĞUM 07 01 2007 Seslendiren Sibel Göydağ Çakmak

Abone Ol:

Kayıtlar

Kayıtlar

Yorumlar

Yorumlar

Powered By Blogger

Etiketler

-den (1) ağıt (1) Akdeniz'in Çocukları-Belgesel (1) alma (1) Aloavera-film (1) anlık (1) Anne (1) Arthur Rimbaud (1) aşk (1) Aşure (1) ATATÜRK'E DAİR (1) ayakkabı (1) Babama (1) ben (1) Bir Blog Da Benden (1) bitmeli (1) biz (1) Çentik (1) çocuk şiir (1) Çocukluğum (1) Çocukluğum-Kısa Film (1) çok geç (1) Döne Nine (1) dünya (1) dünyam (1) düş (1) Düşler Yorgunu (1) düşüş (1) Gebe (1) gemi (1) gök gözlü adam (1) hanımeli (1) İncir Ağacı (1) kal (1) Kaleiçi (1) Kaptan Black (1) karmaşa (1) kaygılıyım (1) körebe (1) leyla (1) masal (1) ne demeli (1) Normal (1) O Kadın (1) oyun (1) Öğretmenim Canım Benim (1) ölü ruh (1) ömercik (1) röportaj (1) rüya (1) sanata doymak (1) sarhoş (1) sen (1) şarkı (1) tek (1) tel toka (1) ter (1) tereddüt (1) tik (1) trampet (1) tutku (1) tükeniş (1) umut (1) Vatan Aşkına (1) yine yeniden (1) yok (1)

Görüntüleme Sayısı

şiir,metin,öykü

Kalpten kaleme, kalemden size...Kendimce şiir,metin ve öykülerim...

Hakkımda

Unknown

Profilimin tamamını görüntüle

Bir Blog Da Benden😉

Çocukluğumun ağaç dallarında düşlerken geleceği, sorardım kendime:”en iyi yapabildiğin şey ne?”… Anılar biriktikçe yonttum kurşun kalemimi. Notlar düştüm sonra, karga burga yazılar, geceye söylenmiş sözler…

Yıllar yılları kovalayıp da kendini arayan beni Akdeniz’in koynunda bir iletişim fakültesine taşıyınca, karar verdim metin yazarı olmaya. Zamana söyleyeceklerim vardı benim de. Kimi kez bir şiir kimi kez bir hikaye kimi kezse yazıp yönettiğim kısacık bir filmdi sözlerim. Bir amacı olmalıydı adımlarımın; gelişi güzel yaşamak hayatı, bana göre değildi. Ben de herkes gibi bana sunulan hayatı yaşayıp gidecektim bir gün sonsuzluğa ama yok olmadan, iz bırakarak. Bazen yersiz ve fazlaca cesur oldu tümcelerim; sözlerimi sevdim ben. Kelimelerle oynadım, oynarım da hala. Severim onları…

Neyi sevsem tutkuyla aşkla , bağlandım. Bir adam sevdim, evlendim. Çocuklarım oldu, bağlandım. Kendimle kalınca okudum, yazdım. Yastık altı oldu şiirlerim, biriktirdim. Kurşun kalem kullanmayalı çok oldu, zamanla bir yarışa tutuştum. Çocuklarım gibi sevdim, sakındım herkesten şiirlerimi. Geceleri besledim, büyüttüm onları da. Bir gün kitaplar yazacağım dediysem de olmadı, olduramadım, deftere yazdım veresiye. Yarına kalmak gayesiyle yazarken berisinde kaldım zamanın ve bir hayli gerisinde…

Sonra gördüm ki anılarımız Facebook’da saklıymış, günlük hikayelerimiz ise İnstagram’da. Olur da bir şey düşüverse aklımıza neydi diye, Google Amca(hep bir erkek olarak düşünülür, bilgelik yakıştırılmaz kadına) yetişirmiş imdada. Evimin Windows’u yeterince açılamamış meğer dünyaya… Kütüphanede kimler yaşar, kitap nasıl kokar, e kimi kimden ayırabilir ki bir ayraç?... Peki ya işaret parmağı mıydı o ıslatılan?... Parmak uçlarımızla yaşar olmuşuz hayatı. Sevince tek tuşla gülücükler saçmışız ve de ilanı aşklar. Kızınca tek tuşla çıkarmışız hayatımızdan. Adres sormak için bile girmez olmuşuz mahalle bakkalına. Uydudaki büyük göz arşınlamıyor mu dünyayı bizim yerimize. Ne gerek var gidip görmeye, ilişki durumumuz bile sanal alemde…

Bunlar olup biterken ve de zamanın çarkları işlerken ileriye, gerisinde kalmamak, yarınlarda var olmak adına, eşin dostun da ısrarıyla(her işimiz öyle olmaz mı, ite kaka zorlamayla?) bir blogda topluyorum şimdilerde yazılarımı, şiirlerimi ve de öykülerimi… Kolayına değilse de ucuzuna kaçtım gibi. Koca parasıyla kitap çıkarmak harcım da değil hani. Hep olmasını hayal ettiğim kitabımın taslağı bu paylaşımlar. Benden bir anı dünyaya şiirlerim, öykülerim, sözlerim. Olur da merak ederseniz bu kız ne diyor, nasıl anlatıyor meramını diye, sorun Google Amca’ ya söylesin adresimi. Ben hep evdeyim sizi de bir gün bekler yorumlarınızı dinlerim: sibelgoydag.blogspot.com.tr

*Bloğumda yer alan şiir, metin, öykü ve belgeseller şahsıma aittir.. Resim Penceresi teması. Blogger tarafından desteklenmektedir.